HISTORIA DENDE 1928
(foto do primeiro Compos no 1962)
A Sociedade Deportiva Compostela sufriu moitos avatares ata chegar a sela entidade deportiva representativa da Capital de Galicia.
Coñecida popularmente como "esedé" foi fundada no ano 1.928 por Ramón Castromil Casal.
Tivo a súa primeira época dende 1.928 ata o estourido da Guerra Civil Española, e o seu campo era o antigo da Choupana, militando en categoría Rexional. Pachuco, Porto, os irmáns Pombo, o propio Ramón Castromil e o futuro refundador da entidade, Elisardo García, foron varios dos futbolistas destacados na SD antes da Guerra.A comezos da década dos cuarenta Ramón Castromil voltou a funda-lo Compostela, pero a situación na cidade cambiara, o antigo campo da Choupana desaparecera e no seu lugar construíase o futuro Hospital Gil Casares.A actual S.D. fundada no 26 de Junio de 1.962 nunha reunión celebrada no Hostal dos Reis católicos, na misma acordouse o nome do novo clube e constituiuse a primeira directiva. Entre as súas primeiras xestións destacou a contratación do primeiro entrenador, Degomerto Moll quen firmou un contrato ca entidade por cen mil pesetas, logrando o ascenso a 3ª División. En soldos de xogadores o primeiro Compostela da historia gastou 690.000 pesetas có que cada futbolista do equipo percibiu uns ingresos medios de 3.000 pesetas mensuais.O 28 de outubro de 1.962, fusionouse co Club Arenal, e as condicións da fusión determinaban que o arenal actuaría como filial da S.D. Tamén fixábase o uniforme de ambos equipos: Camiseta azul e branca para o Compostela e camiseta branca para o Arenal equipo que pouco despois desaparecería. Durante úas décadas vivíu con certa tranquilidade entre 3ª e 2ª B.A primeira crise chegou en 1.986 co descenso a 3ª División cando presenta a súa dimisión coma presidente Francisco Estepa, tra-lo escándalo motivado pola presunta oferta de diñeiro realizada polo Pontevedra para resolver-la súa permanencia en 2ªB e polas débedas que tiña o clube. Pouco antes de escomenza-la liga, o Compos que non tiña presidente nin prácticamente equipo estivo a piques de desaparecer, colléndoo en últimas instancias unha xunta xestora entre os que figuraban José María Caneda, Suso Míguez e Braulio Anca, poniendo como presidente a Manuel Carballal Pazos, e pouco despois voltaron a recompoñer-lo equipo, dirixido por Manolo “Petaca”.Dín do controvertido ex-presidente que colleu o Compos despois de Pazos,(Caneda), que facía os números nunha servilleta. E é certo. Tanto com que garda na súa memoria as grandes cifras do seu mandato: "Cando ascendimos a terceira tiñamos un presuposto de 13 millóns de pesetas, na segunda B subimos con 65, e de Segunda a Primeira con 225. Na primeira empezamos con 480, o ano seguinte 570, e chagamo a 1.485. Paradóxicamente, a tempada de máis opulencia rematou co descenso.O maquinista que conduciu a nave azul e branca dende Terceira a Primeira en só cinco anos foi Fernando Santos. Xa se comprometera con Caneda e ainda non había tomado os mandos do equipo cando acudiu a Santa Isabel a pulsar o ambente da que sería en breve sua nova casa. Non recorda o rival, pero sí un detalle sustancial: "Cheguei con tempo a un partido, creo que da Copa Galicia e entretívenme contando os espectadores, había 189. O tren azul e branco empezou a crecer, e a volar. Aquel escaso número de seguidores multiplicouse por setenta: Conseguimos batir récords, no ascenso a Primeira, e en algún partido da máxima categoría, deronse cita en San Lázaro 14.000 persoas".Entre unha estación e outra hay unha parada especialmente emotiva para os compostelanistas da casa: o ascenso a Segunda División. Chuco Barreiro, utilleiro do clube durante trinta anos, non duda en calificalo como a alegría máis grande. "O salto a Primeira veu moi pronto. Pero, daquela, chegar a Segunda xa era moito". Suso Moure, xogador santiagués que viviu a peor etapa dos oitenta, o progreso dos noventa e, xa como integrante do corpo técnico, o declive do século XXI, tamén apuntaba recentemente, tras desvincularse do clube, o partido frente o Badajoz que transportou ó Compos a categoría de prata, o día de San Xoan de 1991: "Aquel equipo todavía tiña moito de fútbol afeccionado". Era a época dos entrenamentos no campo inclinado de Lavacolla, cando futbolistas e técnicos xogábanse as tortillas do aperitivo.
No 91 incorporouse ó tren azul e branco, da mano de Caneda, José González Fidalgo. Xuntos formaron un tándem que nunca pasou inadvertido. E pouco despois acaeciu un episodio que quizás non foi valorado na su xusta medida. O Compos convirtiuse en sociedade anónima o 30 de xunio de 1992, tras suscribir un capital social de 87 millóns de pesetas. O Concello tivo que por a mitade para que o proceso chegase a feliz término. A cidade non había dado para máis, e Caneda, con apenas dez accións, convertiuse en presidente.Volvendo o ano 91, cabe recordar que o novo xerente foi o primeiro en falar da Primeira División, incluso antes de que o equipo debutase na categoría de prata."Puse el ejemplo del Albacete(o chamado queixo mecánico deBenito Floro)-rememora Fidalgo-.E o conseguimos. Sen dúbida, o partido do ascenso ante o Rayo, en Oviedo, foi algo inesquecible".Santos pondera a xesta nunha perspectiva diacrónica: Supuso a culminación, acabar un proceso para un equipo que empezou como amateur e alcanzou a millor Liga do mundo. Fabiano emocionase cando vota a vista atrás: Fue algo increíble. Toda la ciudad se volcó, salió todo bien».Da man de Fernando Santos, o equipo salvou con éxito o desafío da permanencia. E da man de outro Fernando, Vázquez, chegou a proclamarse subcampeón de inverno na tempada 95/96, a da remontada frente o Barça de Cruyff (2-1), con 42 puntos ó paso polo ecuador da Liga.En 1998 empezou a virar la dirección do vento. O Compos perdeu a categoría na promoción co Villarreal.
Cun equipo millonario, non foi capaz de retornar á máxima categoría. E o tercer ano os problemas económicos comenzaron a comerlle espacio a actualidade deportiva. A plantilla encerrouse en abril para reclamar os seus salarios, os resultados non remataron de acompañar e, o final, o colectivo baixou a Segunda B,voltando a ascender a seguinte tempada a segunda división, pese a estar cinco meses sen cobrar, e logran permanecer en Segunda sen recibir unha sola mensualidade en toda a tempada.
Colle en xulio do 2003 a presidencia da S.D. dicindo que tiña todo-los cabos atados para competir en Segunda e pagarlle-los xogadores, D. Juan Silva, o cal non efectúa os pagos os xogadores coma había prometido o colle-lo equipo e a S.D. administrativamente descende a 2ªB. Non serviu para que o tren azul e branco recuperase o seu esplendor. O contrario. Foi perdendo o rumbo e a estructura. En Segunda B, os apoyos difumináronse e os embargos multiplicáronse. Compre recordar os cartos(400 millóns de pesetas)que a TVG según din, e ainda se atopan en xuizos, lle tiña que pagar o Compos e non lle pagou, cos cales todo esto seguramente non houbera sucedido. O Compos agora mesmo xoga na Rexional Preferente Galega Norte, despois de que o descenderan novamente de 2ªB a rexional polos problemas económicos. Unha xunta xestora posta polo xuíz, está facéndoo desaparecer. Xa se subastaron todas as pertenzas do clube, na que cabe destacar a compra por parte do Sr. Balboa de tódolos trofeos do clube para que non se espallasen, e a merca tamén da Historia e o nome e os dereitos do Clube por parte de José maría Caneda, que dí que en 5 anos voltará a por o Compos en 2ª división. SORTE COMPOS.
A Sociedade Deportiva Compostela sufriu moitos avatares ata chegar a sela entidade deportiva representativa da Capital de Galicia.
Coñecida popularmente como "esedé" foi fundada no ano 1.928 por Ramón Castromil Casal.
Tivo a súa primeira época dende 1.928 ata o estourido da Guerra Civil Española, e o seu campo era o antigo da Choupana, militando en categoría Rexional. Pachuco, Porto, os irmáns Pombo, o propio Ramón Castromil e o futuro refundador da entidade, Elisardo García, foron varios dos futbolistas destacados na SD antes da Guerra.A comezos da década dos cuarenta Ramón Castromil voltou a funda-lo Compostela, pero a situación na cidade cambiara, o antigo campo da Choupana desaparecera e no seu lugar construíase o futuro Hospital Gil Casares.A actual S.D. fundada no 26 de Junio de 1.962 nunha reunión celebrada no Hostal dos Reis católicos, na misma acordouse o nome do novo clube e constituiuse a primeira directiva. Entre as súas primeiras xestións destacou a contratación do primeiro entrenador, Degomerto Moll quen firmou un contrato ca entidade por cen mil pesetas, logrando o ascenso a 3ª División. En soldos de xogadores o primeiro Compostela da historia gastou 690.000 pesetas có que cada futbolista do equipo percibiu uns ingresos medios de 3.000 pesetas mensuais.O 28 de outubro de 1.962, fusionouse co Club Arenal, e as condicións da fusión determinaban que o arenal actuaría como filial da S.D. Tamén fixábase o uniforme de ambos equipos: Camiseta azul e branca para o Compostela e camiseta branca para o Arenal equipo que pouco despois desaparecería. Durante úas décadas vivíu con certa tranquilidade entre 3ª e 2ª B.A primeira crise chegou en 1.986 co descenso a 3ª División cando presenta a súa dimisión coma presidente Francisco Estepa, tra-lo escándalo motivado pola presunta oferta de diñeiro realizada polo Pontevedra para resolver-la súa permanencia en 2ªB e polas débedas que tiña o clube. Pouco antes de escomenza-la liga, o Compos que non tiña presidente nin prácticamente equipo estivo a piques de desaparecer, colléndoo en últimas instancias unha xunta xestora entre os que figuraban José María Caneda, Suso Míguez e Braulio Anca, poniendo como presidente a Manuel Carballal Pazos, e pouco despois voltaron a recompoñer-lo equipo, dirixido por Manolo “Petaca”.Dín do controvertido ex-presidente que colleu o Compos despois de Pazos,(Caneda), que facía os números nunha servilleta. E é certo. Tanto com que garda na súa memoria as grandes cifras do seu mandato: "Cando ascendimos a terceira tiñamos un presuposto de 13 millóns de pesetas, na segunda B subimos con 65, e de Segunda a Primeira con 225. Na primeira empezamos con 480, o ano seguinte 570, e chagamo a 1.485. Paradóxicamente, a tempada de máis opulencia rematou co descenso.O maquinista que conduciu a nave azul e branca dende Terceira a Primeira en só cinco anos foi Fernando Santos. Xa se comprometera con Caneda e ainda non había tomado os mandos do equipo cando acudiu a Santa Isabel a pulsar o ambente da que sería en breve sua nova casa. Non recorda o rival, pero sí un detalle sustancial: "Cheguei con tempo a un partido, creo que da Copa Galicia e entretívenme contando os espectadores, había 189. O tren azul e branco empezou a crecer, e a volar. Aquel escaso número de seguidores multiplicouse por setenta: Conseguimos batir récords, no ascenso a Primeira, e en algún partido da máxima categoría, deronse cita en San Lázaro 14.000 persoas".Entre unha estación e outra hay unha parada especialmente emotiva para os compostelanistas da casa: o ascenso a Segunda División. Chuco Barreiro, utilleiro do clube durante trinta anos, non duda en calificalo como a alegría máis grande. "O salto a Primeira veu moi pronto. Pero, daquela, chegar a Segunda xa era moito". Suso Moure, xogador santiagués que viviu a peor etapa dos oitenta, o progreso dos noventa e, xa como integrante do corpo técnico, o declive do século XXI, tamén apuntaba recentemente, tras desvincularse do clube, o partido frente o Badajoz que transportou ó Compos a categoría de prata, o día de San Xoan de 1991: "Aquel equipo todavía tiña moito de fútbol afeccionado". Era a época dos entrenamentos no campo inclinado de Lavacolla, cando futbolistas e técnicos xogábanse as tortillas do aperitivo.
No 91 incorporouse ó tren azul e branco, da mano de Caneda, José González Fidalgo. Xuntos formaron un tándem que nunca pasou inadvertido. E pouco despois acaeciu un episodio que quizás non foi valorado na su xusta medida. O Compos convirtiuse en sociedade anónima o 30 de xunio de 1992, tras suscribir un capital social de 87 millóns de pesetas. O Concello tivo que por a mitade para que o proceso chegase a feliz término. A cidade non había dado para máis, e Caneda, con apenas dez accións, convertiuse en presidente.Volvendo o ano 91, cabe recordar que o novo xerente foi o primeiro en falar da Primeira División, incluso antes de que o equipo debutase na categoría de prata."Puse el ejemplo del Albacete(o chamado queixo mecánico deBenito Floro)-rememora Fidalgo-.E o conseguimos. Sen dúbida, o partido do ascenso ante o Rayo, en Oviedo, foi algo inesquecible".Santos pondera a xesta nunha perspectiva diacrónica: Supuso a culminación, acabar un proceso para un equipo que empezou como amateur e alcanzou a millor Liga do mundo. Fabiano emocionase cando vota a vista atrás: Fue algo increíble. Toda la ciudad se volcó, salió todo bien».Da man de Fernando Santos, o equipo salvou con éxito o desafío da permanencia. E da man de outro Fernando, Vázquez, chegou a proclamarse subcampeón de inverno na tempada 95/96, a da remontada frente o Barça de Cruyff (2-1), con 42 puntos ó paso polo ecuador da Liga.En 1998 empezou a virar la dirección do vento. O Compos perdeu a categoría na promoción co Villarreal.
Cun equipo millonario, non foi capaz de retornar á máxima categoría. E o tercer ano os problemas económicos comenzaron a comerlle espacio a actualidade deportiva. A plantilla encerrouse en abril para reclamar os seus salarios, os resultados non remataron de acompañar e, o final, o colectivo baixou a Segunda B,voltando a ascender a seguinte tempada a segunda división, pese a estar cinco meses sen cobrar, e logran permanecer en Segunda sen recibir unha sola mensualidade en toda a tempada.
Colle en xulio do 2003 a presidencia da S.D. dicindo que tiña todo-los cabos atados para competir en Segunda e pagarlle-los xogadores, D. Juan Silva, o cal non efectúa os pagos os xogadores coma había prometido o colle-lo equipo e a S.D. administrativamente descende a 2ªB. Non serviu para que o tren azul e branco recuperase o seu esplendor. O contrario. Foi perdendo o rumbo e a estructura. En Segunda B, os apoyos difumináronse e os embargos multiplicáronse. Compre recordar os cartos(400 millóns de pesetas)que a TVG según din, e ainda se atopan en xuizos, lle tiña que pagar o Compos e non lle pagou, cos cales todo esto seguramente non houbera sucedido. O Compos agora mesmo xoga na Rexional Preferente Galega Norte, despois de que o descenderan novamente de 2ªB a rexional polos problemas económicos. Unha xunta xestora posta polo xuíz, está facéndoo desaparecer. Xa se subastaron todas as pertenzas do clube, na que cabe destacar a compra por parte do Sr. Balboa de tódolos trofeos do clube para que non se espallasen, e a merca tamén da Historia e o nome e os dereitos do Clube por parte de José maría Caneda, que dí que en 5 anos voltará a por o Compos en 2ª división. SORTE COMPOS.
posted by picheleiro at 9:18 p. m.
0 comments
